20. rocznica śmierci św. Jana Pawła II w Szkole Podstawowej nr 1
2 kwietnia uczniowie Szkoły Podstawowej nr 1 przeżywali rocznicę śmierci św. Jana Pawła II. Z tej racji odbyły się w klasach po dwie okolicznościowe katechezy. Na różnych poziomach edukacji dzieci i młodzież mogły się przenieść w czasie do dzieciństwa i młodości Karola Wojtyły. W okresie tym na zajęciach uwypuklona została przede wszystkim rola ojca przyszłego papieża – Karola Wojtyły, seniora oraz jak maryjność Karola, który bardzo szybko odnalazł w Maryi duchową matkę w zastępstwie tej rodzonej, którą utracił przed I Komunią Świętą. To właśnie głęboka religijność, której nauczył się od ojca, nabożeństwo do Ducha Świętego i zawierzenie Matce Bożej pozwoliło mu przetrwać wszystkie trudne chwile. A było ich w młodości przyszłego papieża jeszcze bardzo wiele. Zwłaszcza, gdy w młodym wieku zmarł jego ukochany brat, lekarz, zarażony przez pacjenta szkarlatyną. Nasi uczniowie dowiedzieli się, że młody Karol miał dwie wielki pasje: teatr i wiarę. Z czasem to właśnie ta druga zaprowadziła go na Stolicę Piotrową. Wcześniej jednak rozpoczęła się bardzo trudna historycznie epoka II wojny światowej, niemiecka okupacja Polski. Współczesnym trudno nawet sobie wyobrazić, z jakimi problemami musiał mierzył się wówczas przyszły święty, który musiał zapomnieć o studiach polonistycznych i podjąć pracę w kamieniołomach, aby utrzymać schorowanego już ojca i uniknąć wywózki do Niemiec. Po śmierci ojca został na świecie całkiem sam. To doświadczenia stało się dla niego wielką duchową lekcją, ważniejszą niż wszystkie inne, które dotychczas otrzymał. Pewnie nauczył się podczas niej więcej niż z wszystkich dotychczasowych lektur. Rezultatem tej lekcji było odkrycie powołania do kapłaństwa.
Podczas jednej z katechez w klasie VIII, młodzież, w trakcie pracy nad tematem: Za co cenię św. Jan Pawła II?, zwróciła uwagę, że żadne okoliczności zewnętrzne nie złamały niezłomnego ducha Papieża- Polaka. Przeciwnie wszystko prowadziło go do jeszcze większej miłości do Boga i drugiego człowieka. Przeżyte dramaty wykuły niezłomny charakter papieża, który nadal nie przestaje imponować młodzieży, o ile tylko da się jej dostęp do rzetelnej wiedzy na temat Świętego. W najstarszych klasach, z uwagi na lepszą znajomość tła historycznego, uczniom imponował także upór i odwaga tego biskupa, kardynała, a wreszcie papieża z Krakowa, który w konfrontacji z błędami komunizmu uwrażliwiał rodaków na zło, bezkompromisowo sprzeciwiał się łamaniu Bożych przykazań oraz wszelkim przejawom łamania wolności i praw człowieka. Piękne jest zwłaszcza to, że bardzo wielu uczniów, szukając w zasobach Internetu odpowiedzi na pytanie: Jaka jest główna zasługa św. Jana Pawła II dla Polski i świata, zwracało uwagę na jego rolę w obaleniu komunizmu. Młodzież podziwiała także zapał i pasję papieża w głoszeniu Ewangelii w różnych zakątkach świata, jego relację z młodzieżą oraz otwartość na dialog międzyreligijny, zwłaszcza z judaizmem. Podobnie cenili jego upór i odwagę, które pozwoliły mu zmienić świat. Padły też głosy, że godne naśladowania są jego wyjątkowa zdolność do przebaczania, umiłowanie ojczyzny oraz gotowość do brania w obronę wszystkich krzywdzonych i słabych.
Puentą przeżytej w Szkole Podstawowej nr 1 20. rocznicy śmierci św. Jana Pawła II można uczynić słowa, które 1 listopada 1946 roku w trakcie obrzędu święceń kapłańskich usłyszał Karol Wojtyła: „Bądź doskonały w wierze i czynach oraz utwierdzony w miłości do Boga i ludźmi”. Tym, wyjętym z ówczesnej liturgii słowom, Karol Wojtyła – św. Jan Paweł II, pozostał wierny do końca życia. Taki właśnie, niezłomny i prawdziwy Papież – Polak umacniał i kształtował nas wczoraj i umacnia i kształtuje nas dziś.
